Εσείς τι τύπος είστε;
Πόσες παρεξηγήσεις θα είχαν αποφευχθεί στις σχέσεις μας με τους αγαπημένους μας ανθρώπους ή και στις καθημερινες μας συναλλαγές στην παροχή υπηρεσιών αν ρωτούσαμε από την αρχή: θέλεις στοργή ή λύσεις;
Όταν σε μια παρέα ακουστεί στις συστάσεις το «ααα ώστε είσαι γυμνάστρια» ξέρεις πως θα ακολουθήσει ερώτηση. Και μπαίνεις στον πειρασμό φυσικά να απαντήσεις σοβαρα και με επαγγελματισμό για να διαπιστώσεις σχεδόν πάντα πως η ερώτηση δεν έγινε για να δοθεί λύση. Έγινε γιατί υπήρχε απλά η ανάγκη να μοιραστεί κανεις κάτι που τον απασχολεί με την παρέα και με αφορμή τη δική σου παρουσία εκεί!
Η συζήτηση μάλιστα εξελίσσεται στο να ακούγονται γνώμες και από τους φίλους σου τύπου «να σου πω εγώ τι να κανεις για να μη πονάει η μέση», «εγώ πάντως που με πονούσε ο ώμος έκανα αυτή την άσκηση που μου πρότεινε μια φιλη μου που την είχε διαβάσει σε ένα site και έγινε καλά» και «βάλε αυτή την αλοιφή που μου την έφεραν από την Ρωσία και περνάνε όλα» και εσύ να κάθεσαι πίσω με ένα χαζοχαρούμενο χαμόγελο και αναρωτιέσαι γιατί άραγε απάντησες…!!!
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορείς πάντα να ξεχωρίσεις αν κάποιος χρειάζεται comfort ή είναι έτοιμος για solutions.
Πολλές φορές μάλιστα ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να λύςουμε το ζήτημα μας γιατί θέλουμε απλά να απολαμβάνουμε τη φροντίδα.
Ας μάθουμε λοιπόν να διακρίνουμε:
Comfort people:
Θέλουν να μιλήσουν για το πρόβλημα που τους απασχολεί. Δεν εννοώ να μιλήσουν απλά. Εννοώ θέλουν μόνο να μιλήσουν. Αυτο έχουν ανάγκη για την ώρα. Χρειάζονται κάποιον να τους ακούσει.
Ακόμα και σε ιδανικές συνθήκες συνάντησης για να ξεκινήσει κάποιος personal training. Ξεκινάς εσύ ιδανικά με ένα αριστοτεχνικά δομημένο δελτίο υγείας, ιστορικό άσκησης και ανάλυση προδιαθεσικών παραγόντων αλλά δεν καταφέρνεις ποτέ να φτάσεις ούτε μέχρι τη μέση! Όσο και να προσπαθείς να παρεις τις απαραίτητες πληροφορίες η συζήτηση γλιστράει πάντα στο συναίσθημα και σε ατερμονες διηγήσεις μέχρι που παραιτείσαι. Εκεί είναι που πρέπει να καθίσεις πίσω τελικά και να ακούσεις. Να ακούσεις πραγματικά.
Να κάνεις μικρές σύντομες ενθαρρυντικές παρεμβάσεις με ερωτήσεις για να δώσεις την ευκαιρία να εκφραστεί κανεις όσο θέλει.
Άκουσε όσα περιγράφονται χωρίς κριτική διάθεση τύπου «Ε βέβαια αφού δεν γυμνάζεσαι τι περιμένεις», «τι τον ήθελες τον μαραθώνιο φυσικό είναι να τραυματιστείς» κλπ
Προσπάθησε να αποδεχτείς και να συμπάσχεις σε αυτά που ακούς, νιώσε το βάρος που θέλει να «αφήσει» ο άνθρωπος σου και επέτρεψε του να το κάνει.
Απέφυγε να αρνείσαι όσα λέγονται όπως «αποκλείεται να πόνεσε η μέση σου από το Pilates , πόνεσε γιατί κάθεσαι μια ολόκληρη ζωή ακίνητος/η», «δεν παχαίνεις επειδή τρως μπανάνες, οι πίτσες παχαίνουν» κ.ο.κ.
Και μην βιαστείς να δώσεις λύσεις και οδηγίες. Πες απλά σε νιώθω, σε καταλαβαίνω, θα πρέπει να ήταν/είναι δύσκολο για σένα».
Τέλος μπορείς απλά να ρωτήσεις, «και τώρα πως νιώθεις;», «Θέλεις να κάνεις κάτι για όλα αυτά;» και αν νιώθεις πως υπάρχει διάθεση για κάποια βήματα τότε καλό είναι να πεις «σε καταλαβαίνω, όποτε είσαι έτοιμος/έτοιμη να κάνεις κάτι για όλα αυτά είμαι εδώ» !
Και πόσο μαγικά, όταν αυτή η στοργή, αυτή τη φροντίδα δοθεί στη δύσκολη στιγμή μετά είναι κανείς πιο έτοιμος, πιο δυνατός να μπει και σε λύσεις…
Και προσοχή!
Πολύς κόσμος ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙ για αυτό που τον/την απασχολεί. Είναι και το οικείο κακό που μας προσφέρει ασφάλεια, είναι και που δεν θέλουμε να χάσουμε τη φροντίδα που παίρνουμε από τους γύρω μας για αυτό που μας συμβαίνει, τη στοργή που εισπράτουμε για το πρόβλημα μας. Συχνά είναι και ο φόβος για τις αλλαγές ή το κόπο που θα χρειαστεί να καταβάλουμε για δούμε βελτίωση !
Solutions’ people
Από την άλλη πλευρά υπάρχει και μιαν άλλη μερίδα κόσμου που δηλώνει λεκτικά ή με τη συμπεριφορά του ότι δεν έχει ανάγκη από “comfort” και εστιάζει μόνο στις λύσεις. Στη ακραία αυτή πλευρά συναντάμε κόσμο που δεν έχει καμία διάθεση να δώσει προσωπικές πληροφορίες, σφίγγα κανονική, απαντά με ναι κ όχι, σου δηλώνει ένα «πονάω εδώ» ή ένα «θέλω να χάσω κιλά» κ σε κοιτάζει με βλέμμα «Κάνε κάτι τώρα να μην πονάω» ή «πες μου τι να κάνω να χάσω τα κιλά» και θέλει να δει αποτελέσματα την επόμενη κιολας ημέρα. Είναι ο κόσμος που θέλει το πρόγραμμα άμεσα, πριν καν τον/την γνωρίσεις σα να μην έχει καν σημασία. Είναι οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν την άσκηση απλοϊκά και πολύ συχνά αυτοί που θα πάρουν πρόγραμμα από ένα site, ένα blog, ή και θα πληρώσουν κάποιον διάσημο γκουρού για να κάνουν μαζί του προγράμματα τύπου 20 λεπτά κοιλιακούς, 5 ασκήσεις για την αποκατάσταση του πρόσθιου χιαστού , η καλύτερη δίαιτα για να χάσετε κιλά σε ένα μήνα κλπ. Θέλει να ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει πότε, πόσες επαναλήψεις, πόσα κιλά , πόσα χιλιόμετρα και τα θέλει την πρώτη ημέρα. Είναι αποφασισμένος να κάνει ότι του πεις κ πιστεύει ότι μόνο από αυτό εξαρτάται η λύση στο πρόβλημα του. Συχνά μπορεί να πέσει στην παγίδα της ψυχαναγκαστικής προσκόλλησης στα προγράμματα χωρίς να αφουγκράζεται το ίδιο του το σώμα για να υπάρξει και το ανάλογο feedback. Πολύ συχνά η δυσκολία εξωτερίκευσης συναισθημάτων και της λίγο πιο προσωπικής σύνδεσης με έναν επιστήμονα της άσκησης δεν επιτρέπει την ουσιαστική αντιμετώπιση και την επίτευξη στόχων.
Συχνά, αυτοί οι άνθρωποι έχουν ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη από φροντίδα και στοργή. Κ ας μην το δηλώνουν. Το εισπράτουν όμως. Χρειάζονται χρόνο να εμπιστευτούν. Νιώθουν ασφαλείς στο πλαίσιο, χρειάζονται την αυστηρή δομή του προγράμματος, έχουν ανάγκη να νιώσουν τη δύναμη ενός ισχυρού φορέα, προγράμματος, προπονητή για να ακολουθήσουν και ίσως αργότερα επιτρέψουν στον εαυτό τους με μικρά βήματα τη σύνδεση. Τότε είναι σίγουρο ότι θα φτάσουν και πιο αποτελεσματικά στις λύσεις που επιδιώκουν!
Τελικά;
Και comfort και solutions
Ένα βήμα τη φορά. Και ανάλογα με τη στιγμή, δίνουμε βαρύτητα λίγο περισσότερο στο ένα ή στο άλλο.
Χρειαζόμαστε και στοργή και ουσιαστικές λύσεις.
Πρέπει να έχουμε στοργή και comfort ώστε με συναισθηματική και σωματική νοημοσύνη να βρουμε τη δύναμη να προχωρήσουμε σε λύσεις.
Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να ψάξουμε λίγο πιο βαθιά στις αιτίες που μας έφτασαν να πονάμε, να έχουμε τραυματιστεί, να έχουμε βάλει κιλά, να έχουμε χάσει την υγεία μας για να βρούμε το δρόμο προς τις ουσιαστικές λύσεις.
Εσείς τι χρειάζεστε τώρα;
– Ελπίδα Τσίντσιφα