Do we actually ever train our heads?
Προπονούμε γλουτούς και πλάτη και στήθος και κοιλιακούς και ραχιαίους, ακόμα και πέλματα και μυς του περίνεου εξειδικευμένα, αλλά πόσο συμπεριλαμβάνουμε το …κεφάλι στο πρόγραμμα μας?
Μιλάμε για functional training όμως πόσο «functional» είναι το πρόγραμμα μας σε σχέση με το μυς και τις λειτουργίες στο κεφάλι, στο λαιμό?
Οι μυς του αυχένα ίσως και του λαιμού μπορεί να μας απασχολούν συχνά όταν υπάρχει πόνος ή δυσλειτουργία όμως τι γίνεται με τους μασητήρες μυς και τη κροταφογναθική μας άρθρωση, τι γίνεται με τη γλώσσα και την καλή λειτουργία των μυών γύρω από το στόμα, το λαβύρινθο, τη ρύθμιση της αναπνοής, τι γίνεται με τους μυς που ελέγχουν τα μάτια?
Τα μάτια μας μένουν απροπόνητα όταν τις περισσότερες ώρες της ημέρας είναι καθηλωμένα σε μια οθόνη και δεν αναγκάζονται να κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις. Η σταθερότητά μας μειώνεται δραματικά όταν χάνουμε την ικανότητα να ακολουθήσουμε με τα μάτια μας όλες τις κατευθύνσεις. Ακόμα περισσότερο, η προπόνηση των ματιών μας σε συνδυασμό με διαφορετικές θέσεις του σώματος και ιδιαίτερα του κεφαλιού μας συνδυάζει την ομαλή λειτουργία και του αιθουσαίου συστήματος (το σύστημα του λαβύρινθου).
Πόσο μπορεί να διαταράσσουμε το σύστημα μας όταν ακόμα και την ώρα που ασκούμαστε αερόβια έχουμε μπροστά μας μια οθόνη κινητού , τηλεόρασης και καταστρέφουμε ένα ολόκληρο σύστημα κιναίσθησης? Είναι δυνατόν να προπονούμε μεμονωμένα κομμάτια σώματος χωρίς να εστιάζουμε ποτέ στο κεφάλι, ξέροντας ότι τίποτα δεν λειτουργεί αυτόνομα στο σώμα μας και όλα είναι συνδεδεμένα και αλληλοεξαρτώμενα?
Και για το στόμα? Έχετε ακούσει ποτέ να λέμε σήμερα έχω στήθος δικέφαλο και …στόμα? Και όμως… Η δύναμη της γλώσσας βρέθηκε πως έχει υψηλή συσχέτιση με την ικανότητα παραγωγής δύναμης (grip dynamometer, δύναμη στους οπίσθιους μηριαίους κ.α.) και η αντοχή της συνδέεται αντίστοιχα με την αντοχή του σώματος! Η δύναμη της γλώσσας είναι σημαντική για την αποτελεσματική κατάποση σε μεγάλες ηλικίες ενώ αντίστοιχα η αντοχή παίζει μεγάλο ρόλο στην διατήρηση της γλώσσας στη σωστή θέση της ώρα του ύπνου και την πρόληψη της άπνοιας! Η θέση της γλώσσας μπορεί να επηρεάσει την αναπνοή, την όραση, τη στάση σώματος καθώς συνδέεται με την πρόσθια εν τω βάθει περιτονιακή αλυσίδα. Η καλή λειτουργία της γλώσσας συνδέεται και με τη κροταφογναθική άρθρωση που με τη σειρά της αλληλεπιδρά με πάρα πολλά μυοσκελετικά προβλήματα του αυχένα αλλά και ολόκληρου του σώματος.
Επίσης η τοποθέτηση των δοντιών και η σύγκλιση μπορούν να επηρεάσουν δραματικά την ορθοσωμία, την στατική και δυναμική μας σταθερότητα και να ευνοήσουν πρόσθια κλίση κεφαλιού και κυφωτική θέση ή το αντίθετο ανάλογα με το αν προτάσσεται η όχι η άνω γνάθος. Η ορθοδοντική προφανώς είναι μια άλλη επιστήμη και δεν είναι δουλειά ενός προπονητή να βγάλει καμία τέτοια διάγνωση όμως η αναγνώριση προδιαθετικών παραγόντων και η συσχέτισή τους με ένα μυοσκελετικό πρόβλημα στο όποιο καλούμαστε να βοηθήσουμε είναι σημαντική.
Έτσι, όταν για παράδειγμα προτάσσεται η άνω γνάθος ούτε η γλώσσα μπορεί να τοποθετηθεί σωστά και ευνοείται η αναπνοή από το στόμα. Πέρα από τον κίνδυνο για άπνοια η αναπνοή από το στόμα συνδέεται με πολλά θέματα υγείας και έχει σοβαρές επιπτώσεις και στην αερόβια ικανότητα και την αντοχή μας.
Μπορούμε να κάνουμε κάτι για όλα αυτά? Πρώτα από όλα να ενημερωθούμε. Η γνώση της φυσιολογίας των επιμέρους συστημάτων και της κινησιολογίας είναι πάντα η βάση στην οποία θα στηρίξουμε εξειδικευμένο ασκησιολόγιο και πάντα σε συνεργασία με το αρμόδιο γιατρό που παρακολουθεί τον αθλούμενο μας.
Και να μην ξεχνάμε… Ότι άσκηση και να κάνουμε ότι τέλειο επιστημονικά τεκμηριωμένο πρόγραμμα και να βγάλουμε θέλουμε μαζί μας και …τον εγκέφαλο! Αν δεν νιώθει ο εγκέφαλος του αθλούμενου ότι αυτό που κάνουμε ασφαλές, και το εκλαμβάνει σαν απειλή, το σώμα αμύνεται, κάνει προσαρμογές και δεν αποδίδει όπως υπολογίζουμε. Αν σχεδιάζουμε προπόνηση χωρίς… το κεφάλι θα βρεθούμε μπροστά σε εκπλήξεις και ανεξήγητα αποτελέσματα ακόμα και με τη πιο επιστημονική συνταγογράφηση άσκησης. Ο παράγοντας άνθρωπος, η αντίληψη της άσκησης που δίνουμε από το υποσυνείδητο του ασκούμενου είναι ο πιο σημαντικό παράγοντας αποκατάστασης αλλά και επιδόσεων.
Το ότι τα placebo έχουν αποτελέσματα έδειξε σε άπειρες έρευνες πως ο εγκέφαλός μας είναι δυνατόν να επηρεάσει δραματικά τα αποτελέσματα ενός ερεθίσματος τόσο στην άσκηση όσο και πολλές άλλες περιτπώσεις. Επενδύοντας σε brain exercise και neuroplasticity, στην εξέλιξη που είναι εφικτό να πετύχει το νευρικό σύστημα, μπορεί να πετύχουμε δραματικά περισσότερα αποτελέσματα από την κλασσική επιφανειακή μορφή συνταγογράφησης άσκησης.
Και σύμφωνα με μια παλιά αλλά αγαπημένη σύσταση…
Don’t forget to bring your mind to class!!!
Για περισσότερες πληροφορίες και ενημέρωση για τα σεμινάρια μας ή και για προσωπικές συνεδρίες και προγράμματα επικοινωνείτε μας στο inbox!
– Ελπίδα Τσίντσιφα