Τρέχουμε γιατί μας έκλεισαν μέσα, τρέχουμε γιατί τρέχουν οι φίλοι μας, τρέχουμε γιατί μας δίνει έμπνευση τώρα που είναι κλειστά και τα γυμναστήρια.
Εντάξει καλά κάνουμε και τρέχουμε. Πως τρέχουμε όμως;
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Να περπατάμε ξέρουμε;
Είναι πολύ δημοφιλές τελευταία να παίρνουμε προγράμματα από ένα app ή κάποιον διάσημο (αγνώστων στοιχείων και μόρφωσης) που πήρε τα στοιχεία μας (Βάρος, ύψος, ηλικία δηλαδή τιπτα δεν ξέρει για εμάς), μας ρώτησε αν γυμναζόμασταν και τι στόχους έχουμε (δηλαδή συνεχίζει να μην ξέρει τίποτα) και μας έβγαλε ένα personalized (sic) πρόγραμμα που μας το ανανεώνει ανάλογα με το αν του λέμε ότι δυσκολευτήκαμε ή όχι…
Ακόμα περισσότερο παρακολουθούμε βιντεάκια με ασκήσεις από κάποιον τύπο ή τύπισσα που μας λέει όλη την ώρα «good job you guys» χωρίς να μας έχει δει … τι φάση δηλαδή; Κ εμείς χαιρόμαστε ότι κάποιος μας παραξοκουθει ;
Όχι δεν θα κάνουμε gait analysis. Όμως…πόσους τραυματισμούς θα γλυτώναμε αν αφιερώναμε λίγο χρόνο για μια αξιολόγηση κίνησης στο απλό περπάτημα;
Ξέρω ακούγεται λίγο …nerd να πεις στον αθλούμενο σου έλα να δούμε πως περπατάς.. Και όμως έχει κ αυτό ένα challenge!!!
Αφιερώνουμε εμείς οι γυμναστές ώρες να αναλύουμε το κάθισμα και έχουμε ήδη φτάσει στο Ω χωρίς να έχουμε καν πιάσει το Α…
Ας πάρουμε τις κλασσικές συμβουλές και ας τις κάνουμε ένα high tech challenge!
-Δεν χτυπάμε τα πόδια μας κάτω:
Περπατάμε σα να χαϊδεύουμε τη γη. Περπατάμε σα να γινόμαστε ένα με τη γη. Μακαρι να μπορούσαμε να περπατήσουμε ξυπόλητοι! Πέρα από τη εξισορρόπηση ηλεκτρικών φορτίων (γείωση) που έχει θεραπευτική επίδραση στην υγεία μας το περπάτημα ξυπόλητοι μας διδάσκει και καλύτερη τεχνική! Τα καλά παπούτσια δεν μας προστατεύουν αν τα πέλματα μας και η ποδοκνημική είναι άκαμπτα ή αν δεν λειτουργούν οι γλουτοί… Για να περπατάμε πιο μαλακά μειώνουμε αρχικά τον ρυθμό μας μέχρι να μπορούμε να περπατάμε χωρίς να χτυπάμε τα πόδια μας κάτω κ μετά αυξάνουμε ταχύτητα ή μήκος διασκελισμού. Όταν προσπαθούμε να πάμε πιο γρήγορα χωρίς να είμαστε έτοιμοι αναγκαστικά ανασηκώνουμε την μύτη του ποδιού και χτυπάμε τις φτέρνες κάτω περισσότερο από όταν πάμε με ένα φυσιολογικό για εμάς ρυθμό. Και όπως πάντα βλέπουμε μόνο αυτό που βρίσκεται μπροστά μας και δεν σκεφτόμαστε ποτέ το πίσω πόδι. Αν το πίσω πόδι δεν έχει άνεση από τα ισχία, κινητικότητα δηλ και δεν πιέσει με επαρκή δύναμη στο toe off πριν απογειωθεί δεν θα είναι και η προσγείωση του μπροστινού ποδιού όσο μαλακή τη θελουμε! Εστιάζουμε στο πίσω πόδι για να πατήσει σωστά και το μπροστινό! Μια ενδιαφέρουσα άσκηση είναι να δυναμώσουμε αυτή τη φάση ενεργοποιώντας τον γλουτό και πιέζοντας το μετατάρσιο κάτω σε ένα σταθερό σημείο πχ ένα τοίχο για να προετοιμάσουμε το σώμα καλύτερα. Τα πόδια γενικά πρέπει να γλιστράνε μπροστά και όχι να σηκώνονται άσκοπα ψηλά για το κάθε βήμα με το σώμα μας να βρίσκεται ισορροπημένο πάνω από το μπροστινό πόδι!
-Πόδια βαδίζουν παράλληλα:
Κοιτάξτε λιγο τα πόδια σας όταν περπατάτε και αποφύγετε να τα ανοίγετε σε V όπως πολυς κόσμος κάνει άθελα του. Τα πόδια μας δείχνουν εκεί που θελουμε να πάμε. Αν θελουμε να πάμε μπροστά δεν έχουμε λόγο να έχουμε τα πόδια μας διαγώνια! Όταν τα πόδια πάνε παράλληλα έχουμε καλύτερη απορρόφηση κραδασμών, είμαστε πιο σταθεροί σε τυχόν λακούβες εμπόδια και μακροπρόθεσμα και γόνατα και μέση αντέχουν περισσότερο! Τα γόνατα θα είναι πιο μαλακά κ δεν θα κλειδώνουν κ η μέση και η λεκάνη σε πιο ζυγισμένη θέση . Δεν ανοίγω τη συζήτηση για τα παπούτσια γιατί είναι τεράστια απλά θα πω αυτό: Δεν χρειαζόμαστε τακούνι για να περπατήσουμε! Ήρεμα μιλάω… Μας έχουν πείσει ότι χρειαζόμαστε τουλάχιστον 2 εκατοστά τακούνι ειδικά οι γυναίκες! Πόσο ρατσισμός και εδώ πια ότι πρέπει να καταστρέφουμε τα πόδια μας για να δείχνουμε τάχα κομψές… Τα περισσότερα αθλητικά παπούτσια είναι απαράδεκτα μυτερά μπροστά, επέχουν τεράστιους και άχρηστους πάτους και… τακούνια! Ακόμα και αν σήμερα νιώθετε ότι χρειάζεστε μια υποστήριξη, ξεκινήστε με αυτό που σας κάνει να νιώθετε άνετα αλλά σιγά σιγά αποτοξινωθείτε από κατασκευάσματα που δεν μπορούν να διορθώσουν την τελειότητα του ανθρώπινου πέλματος.
-Λεκάνη σε ισορροπημένη θέση :
Η λεκάνη είναι καλό να είναι σε συμμετρική θέση πάνω στα ισχία μας και κάτω από τις πλευρές, με τον κόκκυγα, τη νοητή ουρά μας να δείχνει προς τα κάτω, τις λαγόνιες ακρολοφίες στην ίδια ευθεία και τον αφαλό μας προς τα μέσα. Όλα αυτά φυσικά δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να τα λέμε απλά και να περιμένουμε να διορθωθούν από τη μια μέρα στην άλλη. Αν για παράδειγμα η ισορροπία μας από το λαβύρινθο είναι διαταραγμένη η λεκάνη μπορεί να παίρνει θέση αντανακλαστικά σε πρόσθια κλίση και να μη διορθώνεται ούτε με διατάσεις ούτε με ενδυνάμωση αλλά να χρειάζεται παρέμβαση στη ρύθμιση σε άλλα συστήματα και εξειδικευμένη προσέγγιση. Επίσης αν οι γλουτοί μας είναι αποδυναμωμένοι και δεν ανταποκρίνονται στην κίνηση χρειάζεται δουλειά για να επανέλθει και να βοηθήσει να ευθυγραμμιστούν και λεκάνη και γόνατα και πέλματα.
-Κορμός και πάνω μέρος σώματος:
Αν όλα τα παραπάνω λειτουργούν είναι πιο εύκολο να δούμε και το κορμό να είναι ανοιχτός, τη ράχη μας ενεργοποιημένη και τότε μόνο μπορούν και ωμοπλάτες να είναι σταθερές και στη θέση τους , δηλαδή ανοιχτές και κάτω. Έτσι ιδανικά και τα χέρια δεν χρειάζεται να σηκώνονται άσκοπα ψηλά και να επιβαρύνεται ο αυχένας. Τα χέρια καλό είναι να κινούνται μπροστά και πίσω και όχι διαγώνια γιατί μειώνεται έτσι η απορρόφηση κραδασμών.
-Το στήθος θελουμε να είναι ανοιχτό και να μπορούμε να κοιτάμε μπροστά μας και προς όλες τις κατευθύνσεις, να απολαμβάνουμε τοπία και να ξεκουράζουμε το σώμα από τη σκυφτή θέση ενώ παράλληλα γυμνάζουμε ράχη, πλάτη και μυς του λαιμού με τον καλύτερο τρόπο που καμία φυσικοθεραπεία δεν θα καταφέρει τεχνητά. Το βλέμμα μας που είναι όλη τη μέρα χαμηλά με το πηγούνι μας να προτάσσεται μπροστά, θα ωφεληθούν πολύ αν όσο περπατάμε κοιτάμε να το φέρνουμε σε μια νοητή ευθεία κ το πηγούνι παράλληλα με το έδαφος με το σαγόνι μας χαλαρό.
Τότε μπορεί και η αναπνοή που δεν θα πιέζεται από το κλειστό θώρακα, να βγαίνει ήρεμη και αβίαστη χωρίς τις υπερβολές των λάθος «θωρακικών» αναπνοών που επιβαρύνουν αυχένα.
Τώρα αν αυτό δεν είναι challenge τι είναι;;;
Ακολουθεί και σχετικό βιντεάκι σε επόμενη ανάρτηση!
Για μένα το περπάτημα είναι κάτι παραπάνω από έναν ωραίο τρόπο να ανεβάσει κανείς τη καύση θερμίδων, να βελτιώσει λειτουργία καρδιαγγειακού, να ρίξει αρτηριακή πίεση, να μειώσει λιπίδια και σάκχαρο στο αίμα, να μειώσει πόνους στη μέση, να βελτιώσει λειτουργία περίνεου, κορμού και φυσικά μυών ποδιών.
Είναι:
- Μια καλή ευκαιρία να μοιραστεί το χρόνο μόνο του με φίλους να συζητήσει όπως το #walkandtalk κίνημα της φίλης μου Ελένης Γλυνιά. Πολλές έρευνες έχουν δείξει πλέον πόσο βοηθητικό για την υγεία μας είναι μα μιλάμε με φίλους και μάλιστα αυξάνει και το προσδόκιμο ζωής. Social distancing δεν σημαίνει και απόσταση από την επικοινωνία μας.
- Από την άλλη πλευρά με το περπάτημα ή το τρέξιμο μπορεί κανείς να αφιερώσει λίγο χρόνο και σε άσκηση σιωπής, σε ένα άτυπο αλλά πολύ ουσιαστικό διαλογισμό, σαν ξεκούραση από την καθημερινότητα που από μόνη της φέρνει και αυτογνωσία και αυτοθεραπεία θα τολμήσω να πω
- Τέλος ειδικά με το περπάτημα μπορεί κανείς να απολαύσει τη φύση επιλέγοντας αγαπημένα μέρη όπου είναι εφικτό σαν τους Ιάπωνες που έχουν καθιερώσει το λεγόμενο «forest bathing” σαν θεραπεία ψυχής μέσω της επαφής με τη φύση
Το περπάτημα και το τρέξιμο μπορεί να είναι να είναι η επαφή με την αληθινή φύση, με το σώμα μας το μοναδικό πράγμα σε αυτή τη ζωή που μας ανήκει, το ίδιο μας το σπίτι…
– Ελπίδα Τσίντσιφα